Μάνα γιατί με γέννησες;

-Γιατί;

-Γιατί πρέπει.

-Και γιατί πρέπει;

-Γιατί σε γέννησε! 

-Κι επειδή με γέννησε πρέπει να την αγαπώ;

-Κάπως έτσι. Είναι μάνα σου. Σε έβγαλε από τα σπλάχνα της.

-Δεν της το ζήτησα

-Δεν έχει να κάνει. Σε έβγαλε όμως. Και πόνεσε για να το κάνει Μην δείχνεις αχαριστία.

-Εντάξει δεν την μισώ κιόλας. Δεν θέλω το κακό της. Υποθέτω με τον τρόπο μου την αγαπώ. Απλά δεν καταλαβαίνω την υποχρέωση που έχω να το κάνω. Και εν πάσει περιπτώση θα το κάνω με τους δικούς μου όρους και για τους δικούς μου λόγους. Δεν θα μου το επιβάλλει κανείς.

-Τώρα ακούγεσαι σαν πεισματάρικο και κακομαθημένο παιδί.

- Ισως και να είμαι. Ποτέ δεν είπα το αντίθετο. 

-Εκείνη πιστεύει το αντίθετο.

-Ήρθε ή ώρα να μάθει την αλήθεια. Δεν είμαι αυτό που πιστεύει. Αυτό που όλος ο κόσμος πιστεύει για μένα. Είμαι κάτι άλλο.

-Μα σε μεγάλωσε με αρχές, αξιες και ιδανικά. Σε ανάθρεψε ώστε να γίνεις κάτι ενάρετο. Κάτι που όλος ο κόσμος θα ζηλευε. Και πίστεψε με, το κάνει. 

-Ναι αλλά με τι κόστος. Με πλήγωσε πολύ κατά τη διαδικασία.

-Και τώρα ήρθε η σειρά σου να την πληγώσεις; Πρόκειται λοιπόν περί εκδίκησης. Αυτό μου λες;

-Όχι ακριβώς. Δεν το κάνω επίτηδες. Δεν είναι αυτη η πρόθεση μου. Απλά τώρα που μεγάλωσα κι ωρίμασα, συνειδητοποιώ πως έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις. Αυτό είναι όλο. 

-Και είναι τρόπος αυτός να προβάλεις τις αντιρρήσεις σου; Είναι ανάγκη να είσαι τόσο σκληρός και αντιδραστικός; Ενώ με τους ξένους...

-Με τους ξένους τι;

-Με το σεις και με το σας. Ό.τι κι αν σου πούνε, ναι τους λές. Σε αυτούς γιατί δεν προβάλεις αντίσταση;

-Με τους ξένους...είναι διαφορετικά. Τους ντρέπομαι. Θέλω να είμαι ευγενικός. Άλλωστε κι αυτοί με βοήθησαν.

-Ας γελάσω. Οι ξένοι πάντα κοιτάνε το συμφέρον τους. Δεν σε πονάνε όπως σε πονάει αυτή. Σε βοηθήσανε έχοντας πάντα ως γνώμονα τις δικές τους ατζέντες. Κοιτόντας πάντα πρώτα το δικό τους τομάρι. Ενω η μάνα...

-Έχεις δίκιο, το ξέρω. Απλά μου είναι πολύ πιο εύκολο να βγάλω το κακό μου πρόσωπο στα άτομα που αγαπώ.

-Άρα την αγαπάς; Το παραδέχεσαι.

-Ε ναι, την αγαπάω. Αλλά δεν την αντέχω. Δεν μπορώ να είμαι κοντά της. Μου βγάζει τον χειρότερο μου εαυτό. Όλοι έχουμε μέσα μας έναν χειρότερο εαυτό. Ακόμα κι εγώ. 

-Και τι θα κάνεις;

-Λέω να φύγω...

-Τρελάθηκες τελείως; Τι είναι αυτά που λες; Θυμάσαι την τελευταία φορά που είχες φύγει;

-Μερικοί το νοταλγούν. Λένε πως ίσως είναι καλύτερα.

-Αυτοί οι "μερικοί" δεν ξέρουν τι τους γίνεται! Δεν μπορούμε να στηριζόμαστε στις απόψεις ασόβαρων και επικίνδυνων ατόμων.

-Ναι αλλά εγώ πρέπει να σέβομαι και να ακολουθώ τις απόψεις όλων των ατόμων. Αυτή είναι η φύση μου., Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Αλλιώς δεν θα ήμουν αυτό που είμαι.

-Λάθος. Πρέπει να σέβεσαι και να στηρίζεσαι στις απόψεις των περισσοτέρων. Όχι όλων. Μην ακούω βλακείες.

-Είδες που τελικά δεν είμαι αυτό που νομίζετε; Κι αν οι περισσότεροι είναι οι ασόβαροι κι επικίνδυνοι που ανέφερες πριν; τότε τι γίνεται; Γι'αυτό σου λέω, νομίζω πως το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να φύγω. Από μόνος μου. Με το κεφάλι ψηλά. Πριν με διώξουν με το ζόρι. 

-Όχι! Πρέπει να κάτσεις. Να αγωνιστείς για το δίκαιο. Αυτό είναι το σωστό.

-Δίκαιο; Σωστό; Ακούγονται τόσο στέριες και ανέγγιχτες λέξεις. Αλλά είναι μόνο αυτό. Λέξεις. 

-Άρχισες τα φιλοσοφικά τώρα; Τις αιθεροβασίες; Θυμήθηκες τα νιάτα σου; Έλα πίσω στην πραγματικότητα και αντίμετώπισε τα πράγματα με την δέουσα ρεαλιστικότητα σε παρακαλώ.

-Αυτό κάνω. Αν μείνω θα με κάνει σαν τα μούτρα της. Ήδη με έχει κάνει. Όλοι με αναγνωρίζουν σαν παιδί της, αλλά αντί να με υμνούν και να με δοξάζουν όπως μου πρέπει, όπως έκαναν κάποτε, τώρα με κοιτούν με δυσπιστία και κουνάν το κεφάλι τους. Δεν το αντέχω άλλο.

-Μα πριν παραδέχτηκες ότι την αγαπάς. 

-Ναι το παραδέχτηκα. Έτερον εκάτερον. Και ξέρω πως κι αυτή με αγαπάει δίχως όρια και συμβιμασμούς. Θα έδινε και τη ζωή ης για μένα. Είναι αλήθεια. Μου το 'χει επαναλάβει πολλάκις. Τόσο πολύ μάλιστα που κοντεύει να μου γίνει εφιάλτης.Η ιδέα και μόνο με κυνηγάει και με στοιχειώνει. Δεν της το ζήτησα ποτέ. Ποτέ! ακούς: Δεν θέλω να θυσιαστεί για μένα. 

-Ναι αλλά θα το κάνει. Έτσι είναι οι μάνες. Αυτός είναι ο απώτερος σκοπός τους στη ζωή, Να προστατεύουν τα παιδιά τους ακόμα κι αν το κόστος είναι η ίδια τους η ζωή. 

-Τότε θα θυσιαστώ εγώ πρώτα. Θα την προλάβω, πριν το κάνει εκείνη για μένα.

-Άδικος κόπος. Δεν θα καταφέρεις τίποτα. Αν θυσιαστείς εσύ, τότε δεν θα έχει λόγο να ζει. Θα πεθάνει από το μαράζι. Και τότε θα έχουμε δύο θανάτους αντί για έναν. Χειρότερα θα είναι όπως κι αν το δεις.

-Δεν γίνεται. Κάποιος τρόπος θα υπάρχει. Να είναι όλα καλά, χωρίς να χυθεί σταγόνα αίμα.

-...

-Τι; Μίλα μωρέ μη σε πάρει ο διάλος!

-Το αίμα είναι για να χύνεται. Οι θεοί ξεδιψάνε μόνο με αίμα. Καλύτερα να χυθεί το δικό της, παρά το δικό σου. 

-Δεν το δέχομαι αυτό. Δεν το δέχομαι! Κι άφησε τους θεούς και τους δαίμονες έξω από τη συζήτηση. Εδώ μιλάμε για ανθρώπους.

-Οι οποίοι κάποιες φορές είναι πιο διψασμένοι από τους θεούς. Τίποτα. Ο δρόμος είναι αδιέξοδος και πίσω δεν γυρνάει.

 -Αυτή φταίει για όλα! Αυτή μας έφερε ως εδώ. Αυτή να ματώσει. Δεν με μοιάζει πια. Κουράστηκα.

-Τώρα την μισείς πάλι; 

-Όχι. Είμαι ανίκανος να κάνω έστω κι αυτό. Απλώς τυχαίνει να συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μισώ σε έναν άνθρωπο. Δεν θέλω να είμαι κοντά της, να την συναναστρέφομαι. Θέλω να φύγω από τη μέση. Να μην με αφορούν όλα αυτά. 

-Νομίζω είναι πια αργά γι'άυτό. Ό,τι γίνεται από δω και πέρα σε αφορά, θες δεν θες.

-Μα όλα γίνονται στο όνομα μου, χωρίς να με ρωτάει κανείς όμως. Αν συμφωνώ, αν διαφωνώ. Κανείς δεν με ρωτάει εμένα τι θέλω, πως νιώθω, τι αισθάνομαι. 

-Έτσι είναι αυτά. Έτσι λειτουργεί ο κόσμος. Τώρα θα το μάθεις;

-Όχι. Αλλά ποτέ δεν θα το συνηθίσω. Και ποτέ δεν θα συμφωνήσω.

-Δεν σε ρώτησε και κανείς εδω που τα λέμε...

-Στα λόγια μου έρχεσαι. Όμως,,,

-Τι είναι; Τι έπαθες;

-Δεν αισθάνομαι καλά. Είναι αβάσταχτος ο κόμπος που νιώθω στα στήθη. Θέλω να φωνάξω, να ξεσπάσω, να ουρλιάξω.

-Και τι να πεις;

-Μάνα γιατί με γέννησες...;