Tuesday, May 4, 2010

ΞΥΠΝΗΣΤΕ - ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ - ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ
Το ξέρω, η λειψυδρία όσον αφορά τα post μου τον τελευταίο καιρό έχει απογοητεύσει το λαό μου. Ναι, και τους 14,5 ανθρώπους που αποτελούν το λαό μου! Ο μισός είναι ο Spasokaridos τον οποίο δεν λογίζω ως άνθρωπο , αλλά από την άλλη δεν μου πάει και η καρδία να μην τον συμπεριλάβω. Μου έχει προσφέρει τόσες στιγμές χαράς και γέλιου άλλωστε, που θα θεωρείτο αχαριστία εκ μέρους μου το να μην το κάνω.
Η αλήθεια είναι πως έχω ήδη 2 άρθρα έτοιμα εδώ και καιρό. Έχω τόσο πολύ δουλειά όμως, που δεν προλαβαίνω να τα περάσω στον υπολογιστή. (ψιλοβαριέμαι κιόλας λίγο, οπότε ήρθε κι έδεσε το γλυκό…). Όσο για το τελευταίο post μου, γράφτηκε εν βρασμώ ψυχής και απευθείας στον editor του blogger γιατί απλά ήθελα να βρίσω, οπότε δεν το υπολογίζουμε καν.
Οπόταν, θα μου πεις: «Αυτή ήταν όλη κι όλη η δημιουργικότητα σου ρε μεγάλε; Στέρεψε το πηγάδι;» και θα ‘χεις και τα δίκια σου. Αφ’ ενός όμως, όπως προείπα, έχει πέσει πολύ δουλειά τελευταία (τουτέστιν η έρευνα προχωράει ταχέως και πάει και πολύ καλά μάλιστα, για όποιον εξ υμών ενδιαφέρεται) και οπότε προτιμώ να διοχετεύω εκεί την ενέργεια και την δημιουργικότητα μου ( το “προτιμώ” εν προκειμένω είναι λέξη παγίδα διότι υποδηλώνει ότι έχω και άλλη επιλογή, αλλά ας όψεται…). Αφ’ ετέρου και να βρω το χρόνο να δαχτυλογραφήσω τα 2 έτοιμα άρθρα δεν μου βγαίνει να το κάνω. Και εξηγούμαι ευθύς αμέσως: Με όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό (ΔΝΤ, νέα μέτρα κτλ.), θα κάθομαι εγώ να γράφω για τα φοιτητικά μου χρόνια και για το πόσο για το πούτσο είναι το χημικό Αθηνών;;; Ποιος χέστηκε; Κι αν χέστηκε κάποιος, κακώς!!!
Δεν μπορώ άλλο ρε φίλε να βλέπω την κατάσταση να πηγαίνει απ’ το κακό στο χειρότερο και να μην γίνεται τίποτα (ελάτε τώρα, ξέρετε για ποιο πράγμα μιλάω…μην σφυρίζετε αδιάφορα…). Δεν αντέχω άλλο να με παίρνει τηλέφωνο ο πατέρας μου και να μου το παίζει cool σε φάση «δε τρέχει τίποτα» «μην ανησυχείς για μας, όλα θα πάνε καλά» «εσύ κοίτα να περνάς καλά» μόνο και μόνο για να μη με στεναχωρήσει. Δεν αντέχω άλλο να μιλάω όσο πιο αραιά γίνεται με τη μάνα μου επειδή εκείνη δεν είναι τόσο cool και τη παίρνουν τα ζουμιά. Δεν αντέχω άλλο να είμαι εδώ κι όχι εκεί. Θα μου πεις βέβαια: «Και να ήσουν εδώ τι θα έκανες;» Έλα ντε; Τι να έκανα;
Σε δημοσκόπηση, λέει, το 51% των ελλήνων είναι έτοιμοι να βγούνε στους δρόμους. Ε ΒΓΕΙΤΕ ρε πούστη μου! Τι περιμένετε;;; Το ειδικό σινιάλο; Το σύνθημα; Περιμένετε να σκάσει τηλεφώνημα απ’ τον Μπάμπη το Σουγιά; Είμαι έτοιμος να βγω στους δρόμους σημαίνει είμαι στη πόρτα με τα καδρόνια και τις τσουγκράνες στο χέρι και τις μολότοφ στη σάκα και δεν προλαβαίνω να σηκώσω το γαμημένο το τηλέφωνο για να απαντήσω σε δημοσκόπηση που με ρωτάει «Είστε έτοιμος να κατέβετε στους δρόμους; Πάρα πολύ – πολύ – μέτρια – λίγο – καθόλου- δεν ξέρω/δεν απαντώ». Έλεος! Ξυπνάτε ρεεεεε!!!!
Κλείστε τις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες. Σας παραμυθιάζουν, σας υπνωτίζουν, σας κοιμίζουν! Μην ξαναδείτε ειδήσεις! Αν θέλετε να τρομάξετε ή να αηδιάσετε (ή και τα δύο μαζί, δεν θα γίνω κριτής του μαζοχισμού κανενός…) υπάρχουν άπειρες ταινίες θρίλερ που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Δωρεάν! (αυτή η λέξη πάντα έκανε τη διαφορά θαρρώ…). Αφήστε την οργή σας να ξεσπάσει! Στοχευμένα, όχι γενικά και ανεξέλεγκτα. Δεν είναι ο Γιωργάκης κι ο κάθε Γιωργάκης που βάζουν στη θέση του, το πρόβλημα. Δεν είναι άνθρωπος ο εχθρός. Το σύστημα είναι ο εχθρός! (πω πω, σαν τον παραγιό του Λένιν ακούγομαι. What the fuck is wrong with me…?) Αντιδράστε τώρα που είναι νωρίς και έχετε ακόμα δυνάμεις. Γιατί σας βλέπω μετά από λίγο καιρό όχι μόνο να το έχετε συνηθίσει αλλά και να σας αρέσει (βλέπε σύνδρομο της Στοκχόλμης…). Άσε που όσοι θα έχουν ακόμα τη θέληση δεν θα έχουν τη δύναμη, διότι λόγο της λιτότητας και της ανέχειας θα είναι σαν ισχνές αγελάδες (‘ντάξει το γάμησα).
Το ξέσπασμα του κόσμου πρέπει –και θα είναι– μαζικό. Δεν έχει σημασία η πολιτική ή ιδεολογική ταυτότητα του καθενός. Πάνε αυτά. Δεν έχει σημασία αν ψήφησες ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ. Και οι δύο σε γαμήσανε στον κώλο χωρίς σάλιο. Δεν έχει σημασία αν είσαι δεξιός ή αριστερός. Γιατί και ο δεξιός και ο αριστερός πεινάνε το ίδιο όταν δεν έχουν να φάνε. Και στενοχωριούνται το ίδιο όταν δεν έχουν λεφτά να πάρουν στα παιδιά τους καινούργια ρούχα. Ούτε πρόκειται για ταξική επανάσταση. Στην περίπτωση μας δεν χρειάζεται μια καταπιεσμένη τάξη να ανατρέψει την άρχουσα τάξη και να αναλάβει εκείνη με τη σειρά της την εξουσία. Πολύ απλά, γιατί δεν υπάρχουν πια τάξεις. Όλα αυτά είναι απομεινάρια του “ένδοξου” παρελθόντος. Υπάρχουν οι φτωχοί και υπάρχουν οι πλούσιοι. Τέλος! Υπάρχουν αυτοί που πεινάνε και αυτοί που τα ‘φαγαν και συνεχίζουν να τα τρώνε. Υπάρχουν αυτοί με τα τζιπ, τα κότερα, τις βίλες και τις πισίνες και υπάρχουν και όλοι οι υπόλοιποι. Καλά υπάρχουν και αυτοί με τα τζιπ και τις βίλες –αγορασμένα με δάνεια– οι οποίοι χρωστάνε σε όποιον μιλάει ελληνικά, αλλά αυτοί είναι από άλλο ανέκδοτο…
Οργανωθείτε και αντιδράστε όλοι μαζί! Εγώ θα ήθελα να δω το μαγαζάτορα να καίει το δικό του μαγαζί κι ύστερα να λέει «Πάμε να κάψουμε και τα υπόλοιπα!». Θα ήθελα να δω τον μπάτσο να παρατάει το γκλόπ και την ασπίδα και να βουτάει τη πέτρα και τη μολότοφ και να κάνει στροφή 180ο. Γιατί φίλε, κι ο μπάτσος μισθωτός δεν είναι; Και του μπάτσου δεν κόψανε τους μισθούς και τα επιδόματα; Ο μπάτσος δεν πεινάει νομίζεις; Ο μπάτσος δεν βάζει τα κλάματα μόνος στο σκοτάδι όταν η οικογένεια του έχει πέσει για ύπνο…;
Αντιδράστε! Σταματήστε να πληρώνετε δάνεια και λογαριασμούς. ΟΛΟΙ! ΜΑΖΙΚΑ! Μόνο έτσι θα έχει αντίκτυπο. Τι φοβάστε; Μη σας τα κόψουν όλα; Μην σας πάρουν το σπίτι; Και ποιός θα το αγοράσει; Αφού κανείς δεν έχει λεφτά. Σηκώστε όλες τις καταθέσεις σας απ’ τις τράπεζες. Αφαιρέστε τους την ρευστοποιητική τους δύναμη. Αφαιρέστε τους την όποια δύναμη. Το σύστημα έχει φτάσει στα όρια του προ πολλού και δοκιμάζει τις τελευταίες αντοχές του. Ο καπιταλισμός είναι δεδομένο με μαθηματική ακρίβεια ότι θα καταρρεύσει. Δεν χωράει αμφιβολία γι’ αυτό. Ας του δώσουμε μια να ψοφήσει μια ώρα αρχύτερα. Ας είναι η χώρα μας η πρώτη που έδωσε τη χαριστική βολή. Ας μείνουμε και πάλι στην ιστορία για κάτι καλό ύστερα από τόσες χιλιάδες χρόνια. Τα πράγματα σίγουρα θα γίνουν πολύ χειρότερα πριν γίνουν καλύτερα. Θα γίνουν όμως, δεν μπορεί. Ας επιταχύνουμε την διαδικασία. Η αρχή του τέλους έχει έρθει…Κι ίσως προλάβουμε να ζήσουμε (Εμείς, όχι τα παιδιά μας. Καμία γενιά –αντίθετα με το ό,τι λέει– δεν αγωνίστηκε ποτέ για τα παιδιά της. Όλοι για τον εαυτό τους αγωνίζονται.) σε μια κοινωνία όπου τα λεφτά δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά δυσάρεστες αναμνήσεις…Ίσως…Αλλά και μόνο η σκέψη αυτή δεν σε κάνει να θες να προσπαθήσεις;