Δεξιοκρατία

Είδα λοιπόν κι εγώ το "Χρεοκρατία" το ντοκιμαντερ που αναφέρεται στην κριση. Και είχα και μια συζήτηση έπειτα επ'αυτού με έναν φίλο μου ο οποίος μεν δεν το έχει δει παρ'όλα αυτά είναι by default αντίθετος με τα όσα το ντοκιμαντερ υποστηρίζει. Ο ίδιος φίλος μου ήταν 100% σύμφωνος με τούτο εδώ το άρθρο, το οποίο είναι μία "κριτική"- αντίλογος του ντοκιμαντερ και  το οποίο λίγο πολύ καταδικάζει το όλο εγχείρημα των δημιουργών της "Χρεοκρατίας" και το τοποθετεί όυτε λίγο ούτε πολύ στον κάδο σκουπιδιών μαζί με τις υπόλοιπες αριστεριστικές προπαγάνδες. Α, ξέχασα να σας πω, ο φίλος μου είναι δεξιός εεε...(νέο)φιλελεύθερος ήθελα να πω. 

                                        

Παρεμπιπτόντως, μου λείπουν οι παλιοί καιροί που κάποτε οι δεξιοί ήταν δεξιοί, οι σοσιαλιστές σοσιαλιστές και οι φασίστες φασίστες. Τώρα οι δεξιοί είναι (νέο)φιλελεύθεροι, οι ακροδεξιοί δεξιοί, οι σοσιαλιστές δεξιοί, οι φασίστες ακροδεξιοί και πάει λέγοντας. Διότι τώρα αφενός ζουμέ σε μια πιο πολιτικώς ορθή εποχή όπου κάποιες φράσεις είναι πλέον τάμπου, αφ' ετέρου οι ίδιοι εκφραστές των πολιτικών ιδεολογιών τα έχουν κάμνει τόσο μαντάρα που δεν ξέρεις τι να τους αποκαλέσεις - ούτε και οι ίδιοι ξέρουν πλέον. Για παράδειγμα ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός μας ασκεί δεξιά πολιτική άρα τι τον λές; Δεξιό ή σοσιαλιστή; Ο Καρατζαφύρερ εξαγγέλει φιλολαϊκές - πλην όμως πάντα στα πλαίσια του (άκρο)δεξιόυ παρελθόντος του - πολιτικές για όταν θα γίνει πρωθυπουργός (;!:!;! seriously now, αν κάνετε κάνα αστείο και τον βγάλετε πρωθυπουργό αυτό τον άνθρωπο να ξέρετε ότι δεν πρόκειται να ξαναπατήσω το πόδι μου στην ελλάδα), οπότε τι τον λές; Φασίστα ή σοσιαλιστή; Ο Σαμαράς...καλά αυτόν τον λες απλά άσχετο και τα καλύπτει όλα, δεν τρέχει τίποτα. Η γέννημα-θρέμα δεξιά Ντορίτα αυτό-ανακηρύσσεται νεοφιλελεύθερη (or is it σκέτο φιλελεύθερη; τα μπερδεύω αυτά τα δύο).  Και για να μην παρεξηγηθώ και κατηγορηθώ ότι προωθώ σταλινικές, τροτσκικές ή ό,τι άλλο ιδεολογίες να πω και για τα καμάρια μας της αριστεράς ότι αυτοί ναι! δηλώνουν αριστεροί και είναι ακριβώς αυτό...αριστεροί. Τουτέστιν όλο λάδι λάδι λάδι και τηγανήτα τίποτα...Άλλα τα πουλάκια μου, μην τα παρεξηγείτε.'Εχουν σοβαρότερες δουλείες από το να προτείνουν ρεαλιστικές και βιώσιμες λύσεις. 'Εχουν να τσακωθούν μεταξύ τους για το ποιός την έχει πιό μεγάλη...την επαναστατική διάθεση και την προσήλωση στις επιταγές του απηρχαιώμένου και άνευ λογικής βάσης καταστατικό του Κόμματος. Τελος πάντων καταλαβαίνετε τη σύγχυσή μου, έχω μπερδευτεί κι εγώ ο άμοιρος...anyway πάμε πίσω.

Και εκεί που είμαστε και συζητάμε λοιπόν για το εν λόγο ντοκιμαντέρ τολμάω - ο ασεβής- να πω ότι για όλα φταίνε οι τράπεζες και η απουσία κρατικού ελέγχου της ασυδωσίας τους. Περιττό να πω ότι όλοι πέσαν να με φάνε. Και μιας και γενικά δεν το χω με τις πολιτικές συζητήσεις και πόσο μάλλον στον προφορικό λόγο, έμεινα να τους κοιτάω με γουρλωμένα μάτια και με το αίμα να βράζει στο κεφάλι χωρίς να έχω κάτι να πω. Εν ολίγοις αυτό που ήθελα και προσπάθησα να υποστηρίξω (ανεπιτυχώς) και αυτό που λέει και το ντοκιμαντέρ, με δικά μου λόγια και όπως το κατάλαβα και το ερμήνευσα (και παρακαλώ αν κάνω λάθος να με διωρθώσει όποιος το κρίνει απαραίτητο μιας και δεν έχω καμία σχέση με τα οικονομικά και δεν τα πολυκαταλαβαίνω εγώ αυτά τα πράγματα) είναι το εξής. Κάποτε οι τράπεζες είχαν αποθέματα χρυσού και αναλόγως είχαν και διέθεταν χρήματα στην αγορά με μία 1 προς 1 ισοτιμία. Δηλαδή όσο χρυσό είχαν τόσα χρήματα έδιναν. Σε κάποιο σημείο άρχισαν να τυπώνουν και να δίνουν περισσότερα χρήματα από όσο είχαν χρυσό με αποτέλεσμα να μειώσουν την αξία του χρήματος, να ανεβάσουν τον πληθωρισμό και άρα οι άνθρωποι ενω είχαν τα ίδια λεφτά, ας πούμε, στην τσέπη τους με πριν να μπορούν να αγοράζουν πολύ λιγότερα πράγματα. Ύστερα το χρήμα στέρεψε, και οι τράπεζες δεν είχαν άλλο να δώσουν. Οπότε τι έκαναν; Άρχισαν να δίνουν πίστωση. Πώς αλλιώς άλλωστε θα μπορούσε ο κόσμος να αγοράζει τα προϊόντα των εταιριών τα οποία συνέχιζαν να παράγονται με δαιμωνιώδεις ρυθμούς. Άρα σην ουσία όχι μόνο ευτέλισαν την αξία του χρήματος, αλλά δημιούργησαν χρήμα από κοπανιστό αέρα. Χρήμα το οποίο φυσικά τους το χρωστάς και πρέπει να το ξεπληρώσεις κάποια στιγμή. Κι ας μην υπήρξε ποτέ. Ύστερα και μιας και φυσικά  η πίστωση δεν είναι χρήμα και άρα το πρόβλημα της ρευστότητας συνέχιζε να υφίσταται, οι τράπεζες ζήτησαν σωτηρία από τις κυβερνήσεις. Και εκείνες φυσικά τους την έδωσαν (λες και είχαν άλλη επιλογή). Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα και είμαστε όλοι ευτυχισμένοι ε; Οοοοχι ακριβώς. Διότι τα χρήματα που έδωσαν οι κυβερνήσεις στις τράπεζες, πού τα βρήκαν; Τα κληρονόμησαν από τη γιαγιά τους; Δε νομίζω. Τα πήραν από σένα κι από μένα απλέ φορολογούμενε πολίτη. Όμως δεν πειράζει γιατί τα αποθεματικά των κρατών έχουν αρκετά λεφτά ώστε και να δώσουν στις τράπεζες για να σωθούν αλλά και για να μην στερήσουν τις κοινωνικές παροχές από τους πολίτες, σωστά; Εχμ...όχι ακριβώς. Για την ακρίβεια τα κράτη μείνανε ταπί και ψύχραιμοι. Ψύχραιμοί γιατί υπήρχε λύση! Ποιά; Μα φύσικά οι τράπεζες βρε κουτά. Αφού τώρα πιά έχουν λεφτά, μπορούν να δανείσουν στο κράτος ούτος ώστε αυτό να συνεχίζει να παρέχει στους πολίτες. Και φυσικά οι ίδιες οι τράπεζες συνεχίζουν να προσφέρουν αφειδώς πίστωση στους ίδιους πολίτες για να συνεχίζουν αμέριμνοι να κάνουν τις αγορές τους. Κι έτσι τώρα πραγματικά είμαστε όλοι ευτυχισμένοι. Και οι τράπεζες, και το κράτος και οι πολίτες και οι εταιρίες. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλυτερα...Όχι για πολύ όμως. Γιατί κάποτε οι δανειστές άρχισαν να ζητάνε τα λεφτά (τα οποία ποτέ δεν υπήρχανε εξ αρχής) τους πίσω. Και ποιοί είναι οι δανειστές; Οι τράπεζες. Και σε ποιούς έχουν δανείσει οι τράπεζες; Α αυτό είναι εύκολο. ΣΕ ΟΛΟΥΣ! Πρώτα ζητάνε τα λεφτά τους πίσω από τα κράτη. Που θα τα βρεί τα λεφτά το κράτος; Από τη φορολογία. Μα κάτσε, δεν μας είχαν επιβάλει ήδη φορολογία για τα λεφτά που είχαν δανεισεί εξ αρχής στις τράπεζες; Τώρα μας φορολογούνε για τα λεφτά που δανείστηκαν ΑΠΟ τις τράπεζες; Παράλογο; Ναι, αλλά δεν πειράζει, λίγοι φόροι παραπάνω είναι μωρέ. Τι κι αν τα λεφτά για την παιδεία ή την υγεία είναι μηδαμινά; Σημασία έχει να πληρώσουμε το χρέος μας. Έπειτα οι τράπεζες ζητάνε τα λεφτά τους πίσω από τους πολίτες. 

- Τι; Τι εννοείς δεν έχεις να πληρώσεις επειδή οι φόροι του κράτους είναι εξωντοτικοί; Εγώ είμαι τράπεζα κύριε μου, είμαι ένας σοβαρός οργανισμός και υπέγραψες μαζί μου ένα συμβόλαιο. Και τώρα πρέπει να το τηρήσεις. Δεν με ενδιαφέρει αν έχεις να πληρώσεις ή όχι. Ας μην δανειζόσουν. 

- Μα ξέρεις, εσύ ήρθες και μου έβαλες την κάρτα στο χέρι και μου είπες ότι μπορώ να κάνω αγορές χωρίς έννοιες κι ότι θα σε ξεπληρώσω όταν και άμα έχω και όταν ο Χριστός πάει φαντάρος. 

- Ε λοιπόν μάντεψε! Ο Χριστός μόλις παρουσιάστηκε στο κέντρο εκπαίδευσης πυροβολικού στη Θήβα φρεσκοκουρεμένος, φρεσκοξυρισμένος και με τα άρβυλα γυαλισμένα. Πλήρωνε λοιπόν ή σου παίρνω το σπίτι. Εκτος αν....Εκτός αν, λέω εγώ τώρα, θες να σε στείλω σε ένα φιλαράκι μου εδώ απέναντι, να πάρεις ένα δανειάκι, να μου δώσεις εμένα αυτά που μου χρωστάς, να σου μείνει κι εσένα ένα χαρτζιλικάκι στη τσέπη για τα μικροέξοδα, και να τα χρωστάς σε εκείνον μετά. Όλα σε ένα νοικοκυρεμένα. Και του τα δίνεις όταν ο αντίχριστος πάει λοκατζής...Τι λες;

Και φυσικά λες "ναι" και ο κύκλος συνεχίζεται...

Αυτά ήθελα να πω λοιπόν χθες...αλλά δεν τα είπα. Το μόνο που κατάφερα να δώσω στους συνομιλητές μου να καταλάβουν είναι ότι υποστηρίζω ότι οι τράπεζες είναι "σατανικές" και θέλουν το κακό μας και ότι ο "αθώος" πολίτης δεν έχει καμία ουσιατική ευθύνη. Αντίθετα εκείνοι προσπάθησαν να με πείσουν ότι η ευθύνη βαραίνει κυρίως τους πολίτες που δανείστηκαν ενώ ήξεραν ότι δεν θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, φέρνοντάς μου πολλά και έγκυρα παραδείγματα και τονίζοντάς μου ότι ο σωστός ο νοικοκύρης πρέπει απλά να μην αγοράζει περισσότερα από αυτά που μπορεί να σηκώσει η τσέπη  του κι όχι να δανείζεται κι ουσιαστικά να κάνει κηδεία με ξένα κόλυβα. Και θα συμφωνήσω απόλυτα με τους φίλους μου.  'Ετσι έπρεπε να γίνει. Όταν έφτασε εκείνη η ώρα που το παραδάκι τελείωσε κι οι τράπεζες άρχισαν να μοιράζουν πίστωση έπρεπε να πει ο κόσμος "Όχι. Δεν έχω λεφτά, δεν αγοράζω". Όμως τότε θα έμενε κάποιος δυσαρεστημένος. Οι μεγάλες επιχειρήσεις που δεν θα πουλούσαν τα προϊόντα τους. Και δεν μπορούσαμε να αφήσουμε κάποιον παραπονεμένο, σωστά;  Ή έπρεπε τουλάχιστον να βγει το κράτος και να πει στις τράπεζες δανείστε μεν αλλά με κάποιο όριο, μην ξεφύγει εκτός ελέγχου το θέμα και μετά τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Αλλά τί είναι το κράτος; Κάνας μεγαλοτσιφλικάς που θα ελέγξει το εισόδημα των τραπεζών; Σωστά, μεγαλοτσιφλικάς μπορεί να είναι μόνο όταν ελέγχει το εισόδημα των πολιτών του. Τα μεγάλα εισοδήματα δεν κάνει να τα πειράζουμε. Αλήθεια ας μου πει κάποιος γιατί δεν ξέρω, οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις πληρώνουν φόρους; Κι αν ναι είναι ανάλογοι με τους φόρους που πληρώνουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι; Και τέλος πάντων είναι εύκολο για κάποιον που δεν έχει χρειαστεί ποτέ να δανειστεί - για τον α ή β λόγο δεν μας απασχολεί αυτο και μαγκιά του δηλαδή- ότι ήταν λάθος του κόσμου που δανείστηκε και κανείς δεν τον υποχρέωσε κι ότι τώρα πρέπει να πληρώσει την ηλιθιότητα του κτλ κτλ. Και ναι είμασταν ηλίθιοι και δεν είδαμε την παγίδα στην οποία πέφταμε και δανειστήκαμε. Άλλοι από ανάγκη, άλλοι απλά και μόνο επειδή κουβαλάνε την λανθασμένη νοοτροπία του βλαχοέλληνα και θέλανε να πουλήσουνε μούρη αγοράζοντας αμάξια και κότερα ενώ δεν είχανε να ταΐσουν τα παιδιά τους. Δεν διαφωνώ. Άλλωστε τα έχω πει κι εγώ παλιότερα εδω. Κι έτσι βρεθήκαμε το 75% των ελλήνων να είναι χρεωμένοι και να μην ξέρουν που να τα πρωτοδώσουν. Κι άντε να τους βάλω όλους στο ίδιο καζάνι (και αυτούς που πραγματικά είχαν ανάγκη και τους άλλους τους κάγκουρες) και να πω ότι πρέπει να πληρώσουν. Και να μην τους δώσω και το ελαφρυντικό ότι με τέτοια παραδείγματα γαλουχήθηκαν από τα πολιτικά τους είδωλα για δεκαετίες ολόκληρες από τη μεταπολίτευση και μετά. Δίοτι σε ένα σάπιο σύστημα όπου ο διευθυντής βλέπει τον υπυργό να αρπάζει, θα αρπαξει και ο ίδιος (κορόϊδο είναι;). Κι ύστερα με τη σειρά του ο γραμματέας που είδε τον διευθυντή να αρπάξει θα αρπάξει κι αυτός (αυτός τι; στο πηγάδι κατούρησε;). Κι έπειτα ο απλός πολίτης που βλέπει τους πάντες γύρω του να τρώνε με χρυσά κουτάλια και έρχεται κάποιος και του λέει "πάρε κι εσύ ένα πλαστικό κουταλάκι να φας και άυριο μεθάυριο μου επιστρέφεις ένα ολόκληρο σετ ασημένια μαχαιροπίρουνα, δε χάθηκε ο κόσμος". Ε, μαλάκας είναι να πει κι αυτός όχι; Ποιός τυφλός θα έλεγε όχι σε κάποιον που θα τού 'λέγε "θα σου δώσω πίσω την όραση σου για κάποια χρόνια όμως μετά θα στη ξαναπάρω και θα σου κόψω και ένα κομμάτι από τη γλώσσα"; 

Και θα συμφωνήσω και με τον κ. Πάγκαλο. Ναι, Θώδορε μου, μαζί τα φάγαμε. Εσείς κρατάγατε τις κουτάλες βέβαια, ενώ εμείς τσιμπάγαμε με οδοντογλυφίδες, αλλά δεν έχει σημασία. Το σωστόν να λέγεται. Μαζί τα φάγαμε, μαζί να τα πληρώσουμε. Τι; Πρέπει να τα πληρώσουμε μόνοι μας; Μα πώς; Αφού μαζί τα φάγαμε...; 

Και αυτή λοιπόν είναι η μεγάλη μου ένστασή κυρίες και κύριοι και πείτε με γραφικό, πείτε με παρωπιδισμένο αναρχοαυτόνομο άπλυτο και αξύριστο κομμουνιστή, εακκίτη, πείτε με ουτοπιστή, συνομοσιολόγο, πείτε με ότι θέλετε...Να πληρώσουμε ΟΛΟΙ! Αλλά να πληρώσουμε αυτά που μας ΑΝΑΛΟΓΟΥΝ! Κι όσο δεν πληρώνουν αυτοί που έχουν φάει τα χόντρά τα φράγκα, τόσο θα πέφτει ξύλο και καδρόνι. Γιατί ο λαός μπορεί να είναι ηλίθιος αλλά μαλάκας δεν είναι...