Wednesday, March 30, 2011

Μετακομίζω γιατί χωρίζω...


Δηλαδή όχι ακριβώς έτσι αλλά περίπου.

Πριν όμως επεκταθώ θα επιτρέψω στον αγαπημένο μου Τομ Ρόμπινς να με προλογήσει:

"Η αμφιγνωμία είναι πολύ πιο ενοχλητική από τη σχιζοφρένεια. Τουλάχιστον, όταν είσαι σχιζοειδής η μία προσωπικότητα αγνοεί την ύπαρξη της άλλης, ενώ στην αμφιγνωμία οι δύο αλληλοσυγκρουόμενοι εαυτοί  αντιλαμβάνονται πλήρως ο ένας τον άλλο κι αν δεν προσέξεις, όλη σου η ζωή μπορεί να μετατραπεί σε διελκυνστίδα."
Απόσπασμα από το βιβλίο "Αμάντα, το κορίτσι της γης (Another roadside attraction)"

Δεν θα μπορούσα να περιγράψω καλύτερα απο τον αγαπητό Τομ - ο οποίος τυγχάνει να είναι και νονός μου αν δεν το έχετε προσέξει - την κατάσταση που επικρατεί μέσα στο κεφάλι μου...δηλαδή του...στο κεφάλι μας τελος πάντων. Θα αναρωτιέστε για ποιούς μιλάω φυσικά. Εμένα (Τρυποκάρυδος) και αυτούνου που με δημιούργησε (Νικος). Όσοι από σας τον ξέρετε, ίσως ξέρετε και μένα. Δεν ξέρω αν ξέρετε όμως ότι την αποκλειστική επιμέλεια όσων γράφονατι εδω μέσα την έχω εγώ. Άλλωστε εγώ είμαι ο υπογράφων άρα και ο φέρων την ευθύνη. Σωστά; Σωστά. Μέχρι πριν λίγο καιρό τουλάχιστον. Διότι πλέον με λογοκρίνει. Νιώθω την σκέψη του να παραβιάζει την δικιά μου. Θέλει συνεχώς να έχει όλο και πιο ενεργή συμμετοχή στα τεκτενόμενα του blog. Όλα ξεκίνησαν από την ανακαίνηση η οποία φυσικά ήταν δικιά του ιδέα ώστε να είναι "πιό ευπαρουσίαστο και καλλιτεχνικό το blog μας". "Το πίο;;;" είπα εγώ αλλά δεν έδωσα συνέχεια καθώς στο κάτω κάτω αυτός βάζει τα δάχτυλα για την πληκτρολόγηση. Στη τελική τι με νοιάζει εμένα πως φαίνεται; Εμένα με νοιάζει μόνο το τι γράφω. Ύστερα άρχισε να βάζει βιντεάκια, μουσικούλες (ευτυχώς άλλαξε εκείνη την μελαγχολία που έιχε βάλει στην αρχή. Τώρα με τους Tool κάτι πάει κι έρχεται) και παπαράκια. "Κρατήσου Τρυποκάρυδε" έλεγα, "δώσε τόπο στην οργή. Αφοσιώσου μόνο σε αυτά που γράφονται, μην δίνεις σημασία στο περιτύλιγμα". 'Ωσπου μια μέρα άρχισε να έχει άποψη και για τα άρθρα. "Χρίστέ μου, βαστάτε με θα τονε χτυπήσω", σκέφτηκα αλλά κρατήθηκα για να ακούσω τι έχει να πει. 

"- Μήπως το 'Μεγάλες Αλήθειες, Αστικοί Μύθοι και Αιώνιες Απορίες' ήταν μεγάλη καφρίλα; Μήπως να το κατεβάζαμε; Έχουμε βάλει κι αυτό το αισχρό βιντεάκι..."
"- Τι λέ ρε καραγκιόζη; Το άρθρο με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα εδω μέσα; Είσαι με τα καλά σου; Να κατεβάσεις τα βρακιά σου και να χτυπάς το κώλο σου κάτω αμα θες αλλά το άρθρο δεν κατεβαίνει. Τίποτα απ'οτι έχει δημοσιευθεί εδω πέρα δεν κατεβαίνει. Γκέ γκε;"
"- Κι αυτό το πράγμα με τη βωμολοχία...μήπως το ΄χεις παρακάνει λίγο; Δεν υπάρχει ένα άρθρο, ούτε ένα, που να μην γράψεις όυτε μία βρισιά. Κι αυτό το 'Τα ηφαίστεια τον παίρνουν' που απλά βρίζεις χωρίς λόγο τι το θέλες; Για να αποδείξεις ότι ξέρεις να βρίζεις με πολλούς τρόπους;"
"- Είχα πολλά νεύρα όταν το έγραφα και το ανέβασα εν βρασμώ ψυχής, εντάξει; Αλλά δεν κατάλαβα, σιγά μην απολογηθώ κιόλας σε σένα ρε μπαγλαμά. Αν ήθελες ένα clean cut blog να το ονόμαζες 'Ο Νίκος στη χώρα των πεταλούδων - Το ημερολόγιο ενός φλώρου'
"- Εντάξει μπόρει να λέει το όνομα σου στον τίτλο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς να γράφεις ό,τι μα ό,τι θες. Δεν νομίζεις ότι πρέπει να έχω κι εγώ ένα λόγο για το τι γράφεται εδω μεσα. Άλλωστε οι δικοι μου φίλοι είναι αυτοί που σε διαβάζουν. Εσύ δεν έχεις φίλους γιατί βασικά εσύ είσαι μες το μυαλό μου."
"- Κάνε πως απλώνεις χέρι πάνω στο πληκτρολόγιο αν θες να κάνεις τον σταυρό σου με το αριστερό από δω και πέρα!"
"- Μα με το αριστερό τον κάνω και τώρα..."
Όντως είχε δίκιο. Με το αριστερό τον έκανε, όποτε τον έκανε. Δεν μπορούσα να του πώ τίποτα. Επίσης, η αλήθεια να λέγεται, είχε φέρει ένα αδιάσειστο επιχείρημα στο τραπέζι. "Τέλος πάντων, μπορείς να μου λες ιδέες και να κάνεις προτάσεις για το περιεχόμενο των άρθρων, αλλά το γράψιμο θα το κάνω ΕΓΩ! Συνεννοηθήκαμε;" Και δώσαμε τα χέρια.

Κι ύστερα ήρθαν κάτι άρθρα σαν το "Ζωή ποδήλατο" το οποίο αν δεν το είχα ρετουσάρει εγώ θα ήταν σαν σαλάτα εμετού γαρνιρισμένη με δάκρυα μυξοπαρθενας. Χεστήκαμε ρε για το ποδηλατάκι που είχες όταν ήσουνα μαμόθρεφτο. Το οποίο, ακριβώς για να επιβεβαιώσει τον χαρακτηρισμό μου, πήγε και το έδωσε και στη μάνα του να το διαβάσει. Κι επειδή του είπε ότι της άρεσε, έρχεται μια μέρα και μου λέει: "Μήπως να γράφαμε πιο πολλά άρθρα σαν κι αυτό. Έτσι νοσταλγικά και συναισθηματικά;"

Ρε τι πάθαμε με τον μαλάκα που μπλέξαμε; Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σου πηδήξει και τη γυναίκα που λένε και στο χωριό μου. Σε λίγο θα μου πει να ανεβάσουμε και ποίηση η λούγκρα. Κάτι τέτοια έκανε και ο Daron Malakian (τυχαίος ο παραλληλισμός Νικολάκη; Δε νομίζω...) στους System of a Down πριν διακόψουν. Εντάξει δε λέω αυτός ήταν ο ιθύνων νους του συγκροτήματος αλλά από φωνή δεν το 'χε το άτομο, τι να κάνουμε; Αλλά εκεί αυτός επέμενε να τραγουδάει όλο και περισσότερο από δισκο σε δίσκο. Όσπου βαρέθηκε σε κάποια φάση κι ο άμοιρος ο Serj o Tankian και πήρε τη θεική φωνάρα του και άνοιξε δικό του μαγαζί. Και καθώς έκανα κι εγω τέτοιες σκέψης φυγής ήρθε και με βρήκε ο Νικολίνος (πόσο του τη σπάει να τον φωνάζουν έτσι...δεν έχετε ιδέα χεχεχε) το χρυσό μου και μου πρότεινε μια λύση στο προβλημά μας πριν φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο. Θα μου ανοίξει λέει καινούργιο blog που θα είναι όλο δικό μου και εκεί θα μπορώ να γράφω ό,τι θέλω και όπως το θέλω χωρίς κανένα έλεγχο και περιορισμό. Σε αντάλλαγμα τούτο δω το μαγαζάκι θα το κάνουμε λίγο πιο "έντεχνο". Φυσικά εγώ θα διατηρήσω την γενική επιμέλεια, θα έχει όμως κι εκείνος αυξημένες αρμοδιότητες σχετικά με το περιεχόμενο και τον τρόπο γραφής. Όχι λογοκρισία, άλλωστε και οι δύο σιχαινόμαστε την λέξη και την έννοια πίσω απο αυτή, αλλά κάτι σαν δημιουργικός έλεγχος ένα πράγμα. Στην αρχή έκανα τον δύσκολο και απαίτησα 2-3 πραγματάκια ώστε να καμφθεί η αντίστασή μου. Να αναφερθώ επιτέλους στο about me μιας και είμαι ο γαμοσυντάκτης των γαμοκειμένων, να μου φτιάξει banneraki για να διαφημίζει το blog μου και να μην δώσει ποτέ μα ποτέ το link stη μάνα του.

Και τότε, αφού συμφώνησε και δώσαμε τα χέρια σαν άντρες, εγενείθητω το "Φαγωμένα χαρτάκια". Ένα απλό, λιτό, απέριτο blog χωρίς μουσικές, ψαγμένα background και αρχιδιές όπου θα μπορώ να λέω ότι μου κα...καπνίσει (γαμώ τον δημιουργικό μου έλεγχο μέσα...έχω δώσει και το χέρι μου σαν άντρα βλέπετε...) απευθυνόμενο σε κάφρους και σκουπίδια κυρίως αλλά και σε όποιον ή όποια δουλέυει το μυαλό της σαν αλεξίπτωτο (ξέρετε μωρέ που δουλεύουν καλύτερα όταν είναι ανοιχτά). Σκοπέυω να γράφω εκεί σχεδόν καθημερινά οτιδήποτε παπαριά μου κατέβει, για οτιδήποτε με συγκινήσει μέσα στην μέρα όπως π.χ. ένας απίστευτος κώλος ή ένα ζευγάρι τέλεια βυζά και γενικότερα οτιδήποτε μικρό η μεγάλο μου κεντρίσει την περιέργεια και θεωρήσω ότι είναι άξιο να το μοιραστώ με...το σύμπαν. Επίσης όπως ίσως έχτε διαπιστώσει, οι αναρτήσες στο Trip-O-karidos είναι σαν την Υπερπανσέληνο. Μπορεί να συμβαίνει κάθε 13 χρόνια άλλα είναι μεγαλύτερη, φωτεινότερη και ασκεί μεγαλύτερη βαρύτητα στη γη. Ε μην περιμένετε τέτοια πράγματα από τα Φαγωμένα χαρτάκια γιατί θα είναι ακριβώς αυτό. Ελαφρία, λεπτά και λίγο πριν καταλήξουν στα σκουπίδια.

Σκόπος μας ήταν να το ανακοινώσουμε κοντά στα γενέθλιά  μας (12 Μαρτίου εγώ, 19 αυτός) αλλά ένεκα του τρομερού φόρτου εργασίας (έχει πέσει τόσο ξενύχτι και τόσο μεθύσι τις τελευταίες εβδομάδες, οπότε που καιρός για γράψιμο...;) το καθυστερήσαμε λιγάκι. Πάντως θέλαμε να προλάβουμε τον Μάρτιο οπωσδήποτε μιας και εκτός από μήνας των γενεθλίων μας είναι και ο πρώτος μήνας της άνοιξης, είναι ο μήνας που η φύση αναγεννάται, που τα λουλούδια ανθίζουν, που τα πουλιά καλαηδούν που τα μωρά γεννιούνται. Αλήθεια έχετε προσέξει ότι πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν γενέθλια τον Μάρτη. Με παραξένεψε λιγάκι αυτό, αλλά κάθησα και το σκέφτηκα και τελικά βρήκα ότι είναι πολύ λογικό. Για να γεννηθεί κάποιος Μάρτη σημαίνει ότι συνελήφθει Ιούνιο άν είναι κανονικό και Αύγουστο αν είναι εφταμηνίτικο. Συμπερασμα: People fuck like crazy during summer....Αντε και στα δικά μας.

ΥΓ:
 - Νιώθω σαν τον πατέρα που βλέπει το παιδί του να μεγαλώνει και να φεύγει από το σπίτι. Και να σκεφτείς ότι είσαι μόλις ενός χρόνου, Κι όμως άνοιξες τα φτερά σου κι είσαι έτοιμος να πετάξεις έξω στον κόσμο μόνος σου, με τις δικές σου δυνάμεις.
- Κόψε τις μαλακίες και τους συναισθηματισμούς. Άλλωστε μην ξεχνάς ότι είμαι γνήσιος έλληνας. Και σαν τέτοιος έκανα ότι θα έκανε κάθε νέος στην ηλικία μου που σέβεται τον εαυτό του. Το καινούργιο μου σπίτι είναι απέναντι από το πατρικό, το νοίκι το πληρώνεις εσύ και το κυριότερο...Θα είμαι σύνέχεια εδώ για να μου πλένεις και να μου μαγειρεύεις.
- (Ωχ, τον ήπιαμε...) Χρόνια πολλά μικρό τέρας. 
- Όξω από δω ρε κωλόγερε που θα με πεις και τέρας. Άντε χρόνια πολλά και σε σένα. 28 είναι πολλά ψαρα;;; μουα χα χα χα. Αλήθεια η καράφλα πως πάει; Μεγαλώνει, μεγαλώνει;
- Άμα σου γαμ...
- Εεεεε!! Μη βρίζεις! Ντροπή. Δημιουργικός έλεγχος δεν είπαμε...;
- Το γαμάς κύριε πρόεδρε ή δε το γαμάς;


4 comments:

  1. Τρυποκάρυδε χέστον τον βλάκα και ο δικός μου τέτοια έκανε και ήθελε να σβήσει ποστ και τον έστρωσα και τις έκοψε τις μαλακίες. Νικολίνο ξηγήθηκες φυστίκι αράπικο στο παλικάρι, εσύ θα έπρεπε να φύγεις αλλά τέλος πάντων θα το στηρίξουμε το παιδί και στο τέλος θα σε ξεπεράσει.

    ReplyDelete
  2. Τ'ακούς αχαΐρευτε;;; Τ'ακούω να λες! Πες τα ρε Kathystera να αγιάσει το στόμα σου με τον ανεπρόκοπο. Ευχαριστώ για την υποστήριξη αδερφέ. Η αλήθεια πάντως είναι πως δεν φεύγω τελείως. Είπαμε, κουμάντο εδώ μέσα κάνω ακόμα εγώ. Απλά μπορεί να γίνουν λίγο πιο μελάτα μερικά ποστ αλλά θα έχουν πάντα το ύφος μου και την υπογραφή μου.

    ReplyDelete
  3. Ευτυχώς που έφτιαξες το "Φαγωμένα Χαρτάκια" γιατί θα έκανα πορεία διαμαρτυρίας σε όλα τα μπλοκ που διαβάζω με σύνθημα λευτεριά στον λόγο του Trip-O-karidou !!!
    Αλλά εντάξη δεν λέω καλά και τα μελάτα που και που. Στα 10 ποστ το 1 π.χ. καλά είναι.

    ReplyDelete
  4. Ευχαριστώ κι εσένα αδερφέ Perinio για την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση. "Λευτεριά στν Τρυποκάρυδο!"...δεν είν' κακό. Μια χαρά μου ακούγεται.

    Μα αυτό ακριβώς σκοπεύω να κάνω. Θα γράφω το ένα εδώ και τα 10 στα Φαγωμένα χαρτάκια. ;) Πρέπει να φέρω σε ισορροπία το ισοζύγιο ποιότητας/ποσότητας, γιατί μέχρι τώρα είχαμε πήξει στη ποιότητα

    ReplyDelete