Σιχαίνομαι τα Χριστούγεννα. Έτσι απλά. Χωρίς ανούσια επιχειρηματολογία. Χωρίς αίτια και αφορμές. Απλά τα σιχαίνομαι. Δεν έχουν να μου δώσουν κάτι. Δεν με συγκινούν. Η ζωή μου θα ήταν ίδια, ίσως και λίγο καλύτερη, αλλά κατά βάση ίδια και χωρίς αυτά.
Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα απλά να αδιαφορώ για αυτά. Να μην με ενοχλούν και να μην τα ένοχλω ούτε εγώ. Αλλά δεν με αφήνουν! Με τσιγκλάνε συνέχεια. Είναι παντού γύρω μου. Με προκαλούν επίμονα και συνεχώς. Γι'αυτό κι εγώ βγάζω μια εμπάθεια προς αυτά. Αν κοίταζε ο καθένας μας τη δουλίτσα του δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Θα μπορούσα να τους λέω και μια "καλημέρα" έτσι για τα τυπικά. Αλλά τώρα όχι...Τώρα έχουμε πόλεμο.
Και ξεκινάω...(Ψωνίζω άρα υπάρχω)
Πρώτα απ'ολα δεν θα έπρεπε πλέον να λέγονται Χριστούγεννα. Πιό ταιριαστό και καταλληλο θα ήταν το Ψωνούγεννα. Μα τι μανία είναι αυτή επιτέλους; Γιατί "πρέπει" να κάνουμε δώρα σε όλους ντε και καλά; Και γιατί όλα τώρα; Μεσα στην υπόλοιπη χρονιά γιατί δεν κάνουμε δώρα; Γιατί πρέπει να χαλάμε τον 13ο μας μισθό (τον ποιόν;;;;; χα χα χα...Το άλλο με τον τοτό το ξέρετε;) ολόκληρο σε δώρα για ανθρώπους που δεν μας νοιάζουν ή που και μας νοιάζουν στη τελική; Αν αγαπάω κάποιον και θέλω να του κάνω ένα δώρο θα του το κάνω όποτε και αν εγώ το νιώσω. Κι όχι επειδή είναι Χριστούγεννα. Αμ η άλλη μαλακία με τον Αγιο Βασίλη που φέρνει τα δώρα; Αυτός είναι ανακάλυψη της κόκα-κόλα. Τουλάχιστον με τη μορφή που τον τρώμε στη μάπα σήμερα. Κάποιος μου είπε πρόσφατα ότι κανονικά φορούσε πράσινη κάπα και ότι η κόκα-κόλα τον έκανε κόκκινο. Ντροπή τους! Πράσινος θα ήταν πιο γαμιστερός...
Τέρμα, έχω καταλήξει σε συμπέρασμα: Τα Χριστούγεννα είναι ανακάλυψη των εμπόρων και των πολυεθνικών.
Ιντερλούδιο
Σκατομαμόθρεφτα, μυξιάρικα, κλανιάρικα κωλόπαιδα όλου του κόσμου, ακούστε με προσεχτικά. Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!! Τα δώρα σας τα βάζει μέσα στη κάλτσα ή κάτω από το δέντρο ο μπαμπάς και η μαμά αφού πέσετε για ύπνο την παραμονή πρωτοχρονιάς. Και πως ξέρουν τι δώρα είχατε ζητήσει από τον Άγιο Βασίλη στο γράμμα που του στείλατε; Ειλικρινά πιστεύετε ότι ένας φάκελος που έχει ώς διέυθυνση παραλήπτη:
Άγιος Βασίλης
Βόρειος Πόλος
θα παραδωθεί ποτέ σε υπαρκτό πρόσωπο; Θυμηθήτε λίγο καλύτερα... Έχετε πάει ποτέ το γράμμα εσείς τα ίδια στο ταχυδρομείο; Το έχετε ρίξει ποτέ με τα ίδια σας τα χέρια μέσα στο ταχυδρομικό κουτί; Πάντα ο μπαμπάς ή η μαμά δεν το "πήγαινε" στο ταχυδρομείο για να μην κουράζεστε; Τώρα αποκτούν όλα λίγο νόημα ε; Τώρα αρχίζετε να θυμαστε τις φορές που σας ρώταγαν οι γονείς δήθεν αδιάφορα τί δώρα θα ζητούσατε από τον Αή Βασίλη κάνα μήνα πριν τα Χριστούγεννα...
Κι εσείς τα λίγο μεγαλύτερα (εώς εκνευριστικά πολύ μεγαλύτερα καμιά φορά) σκατοφλωράκια που λέτε ότι ο Άη Βασίλης υπάρχει αν πιστέυεις σε αυτόν, ένα έχω να πώ. Κλάιν μάιν! Άλλα τι να σας λέω...φαντάζομαι θα πιστεύετε επίσης ότι κάποτε ο Αδάμ και η Εύα (που δημιουργήθηκε από το πλευρό του Αδάμ...) ζούσανε στον παράδεισο, αλλά ο Θεός τους έστειλε εντολή εξώσεως με δικαστικό κλητήρα γιατί ένα φίδι (!) τους έψησε να φάνε ένα μήλο (άκουσον άκουσον) κι έτσι αναγκάστηκαν να αρχίσουν να γαμάνε τα παιδιά τους μπας και πολλαπλασιαστούνε και κερδίσουν ξανά την έυνοια του θεούλη και τους ξαναφήσει να μπούνε στο μαγικό λιβάδι με το αυθαίρετο, την πισίνα και τους ωραίους κήπους, βέβαια όχι πλέον σε αυτή τη ζωή (τη χάσανε την ευκαιρία τους...) αλλά σε μια άλλη μετα-θάνατον ζωη και....φφφφφ παραλήρησα πάλι ο πούστης.
Και μιας και μιλάμε για παραμύθια...
Τέλος ιντερλούδιου
Και συνεχίζω...(God bless America)
Στο ίδιο μοτίβο (όλα είναι περιπλεγμένα μεταξύ τους άλλωστε) τα Χριστούγεννα όπως τα ζούμε και τα βιώνουμε σήμερα είναι αρχαίες παγανιστικές εθιμοτυπίες φιλτραρισμένες μέσα από την υποκουλτούρα του δυτικού τρόπου ζωής και δη του αμερικάνικου κινηματογράφου.
(Πσσσσςςςς....τι είπα το άτομο; Κάτσε να το σημειώσω να το λέω συχνά). Τι σχέση έχουν τα χριστούγεννα ή μάλλον ο τρόπος που τα γιορτάζουμε, με τον Χριστό και την υποτιθέμενη γέννηση του; Απολύτως καμία...Ούτε δέντρα, ούτε στολίδια, ούτε δώρα, ούτε κάλαντα,ούτε τίποτα. Ούτε λουκούλεια γεύματα με υπερτροφαντές γαλοπούλες, ούτε κουλουράκια και γάλα στο τζάκι για τον Άη Βασίλη, ούτε έλκυθρα με τάρανδους με ονοματεπώνυμα και φάρο στα ρουθούνια, ούτε ξωτικά και καλικάντζαροι στον Βόρειο πόλο, ούτε φιλιά κάτω από γκυ, ούτε, τέλος, αυτή η κόκκινη-άσπρη μαγκουρίτσα/ζαχαρωτό (what the fuck??? Τι στο πούτσο είναι αυτή η μαλακία και ποιός το έκανε σύμβολο των Χριστουγέννων και κυρίως...ΓΙΑΤΙ;;;)
Συμπέρασμα: Μισώ τα Χριστούγεννα γιατί είναι εφεύρεση των αμερικάνων.
Ιντερλούδιο
Προς αγάμητες, μπαζόλες, γεροντοκόρες αυτού του κόσμου: Όχι ρε σκιάχτρο δεν πρόκειται να σε φιλήσω ούτε εγώ όυτε κανένας άλλος μόνο και μόνο επείδη μου έχεις στηθεί κάτω από το γκυ όλο το βράδυ κι όλο το ξημέρωμα λες και περιμένεις το τραμ. Αν ήθελά να σε φιλήσω θα το έκανα και κάτω από τη κρομμύδα που κρεμάμε στην Ελλάδα. Αν ήθελα να σε φιλήσω,βασικά, θα σε είχα ήδη φιλήσει. Ο μόνος λόγος για να σε φιλήσω κάτω από το γκύ θα ήταν να έμοιαζές έστω και λίγο με αυτό...
Τέλος Ιντερλούδιου
Και καταλήγω...(Me, myself and I)
Με το αγαπημένο μου: Το πνεύμα των Χριστουγέννων. Ααααα τι χαρά, τη αγαλίαση, τη ευφορία, τι...υποκρισία; Ας γίνουμε όλοι λίγο καλύτεροι άνθρωποι για 10 μέρες. Ας νοιαστούμε για τον διπλανό μας και ας προσπαθήσουμε να απαλύνουμε τον πόνο του. Ναι αυτόν τον ίδιο που τις υπόλοιπες 355 μέρες του χρόνου αγνοούμε επειδικτικά -στην καλυτερη περίπτωση. Αυτόν που αύριο-μεθαύριο θα βρίζουμε, θα μουτζώνουμε, θα φτύνουμε και θα κλωτσάμε. Γιατί θα μας έχει εγκαταλείψει το ζωογόνο πνεύμα των Χριστουγέννων βλέπετε και θα έχουμε απομείνει εμείς και ο παλιός καλός μας εαυτούλης. Ας αγαπήσουμε πιο δυνατά και πιό έντονα αυτούς που μας περιβάλλουν, τώρα τις μέρες των γιορτών κι όταν αυτές τελειώσουν επιστρέφουμε στα στάνταρ επίπεδα αγάπης που τους παρέχουμε όλο τον υπόλοιπο χρόνο...
Παπάρια τούμπανα! Εγώ ρε φίλε γουστάρω να αγαπάω όλο τον χρόνο αυτούς που αγαπάω και να μισώ όλο το χρόνο αυτούς που μισώ. Με την ίδια ένταση. Απλά, ξεκάθαρα, χωρίς διακρίσεις...(που έλεγε κι ο χοντρός)
Συμπερασμα: Μισώ τα Χριστούγεννα γιατί είναι η συγκάλυψη του μίζερου, ανασφαλούς και υποκριτικού εαυτούλη μας...
Ιντερλούδιο
Προς εντιμότατους κλέφτες: Για να δείτε ρε, ότι δεν είμαι αχάριστος και αγνώμων και μισάνθρωπος θα ήθελα να στείλω τις ευχαριστίες μου και την αγάπη μου, μέρες που ΄ναι (γαμημένο πνεύμα των χριστουγέννων είναι παντού τελικά...) στους εντιμότατους αυτούς κλέφτες (ή κλέφτη ή κλέφτρα...είπαμε δεν κάνω διακρίσεις) που άνοιξαν τη τσάντα μου, την οποία είχα μαλακωδώς ξεχάσει μέσα στο τραίνο το βράδυ της Κυριακής, πήραν αυτά που ήθελαν, τουτέστιν πορτοφόλι, λεφτά, πιστωτική, κάρτα αναλήψεων και την κάρτα μιλίων της Lufthansa (θα την πέρασαν για πιστωτική τα τσακάλια) και άφησαν όλα τα υπόλοιπα μέσα στη τσάντα, την οποία εν συνεχεία άφησαν μέσα στο τραίνο, η οπόια αυτή τη στιγμή βρίσκεται και πάλι κοντά μου κι έτσι δεν χρειάζεται να τρέχω και να βγάζω ταυτότητες και μαλακίες. Άντε χαλάλι τους και η μπανάνα και τα δύο μανταρίνια (θα ήταν πεινασμένα συν των άλλων φένεται, τα κακόμοιρα...). Κι ύστερα βγαίνουν κάτι μαλάκες μπλόγκερ, που κράζουν από χόμπυ, μόδα και συνήθειο και σου λένε ότι δεν πιστεύουν στο πνεύμα των εορτών και το θαύμα των Χριστουγέννων...τς τς τς.
Κι επειδή έχω κέφια σήμερα, μιας και το βράδυ, αν όλα πάνε καλά, θα βρίσκομαι στην Αθήνα, αφιερώνω και τραγουδάκι...
HAVE A FUCKING MERRY CHRISTMASS EVERYBODY!!!
The End
No comments:
Post a Comment