Monday, September 20, 2010

Σαπίλα Θανάτου

Έκανα limit down, νέο χαμηλό ρεκόρ...ζωής (ούτε καν δεκαετίας...). Έπιασα πάτο, πως το λένε...;

Κι αναρωτιέμαι...Υπάρχει χειρότερα; Πάει κι άλλο κάτω; Όλοι λένε πως όταν χτυπήσεις πάτο, το μόνο που σου μένει να κάνεις είναι να σηκωθείς και να σταθείς στα πόδια σου. Χα! Ας γελάσω. Φαίνεται αυτοί που το λένε δεν με έχουν γνωρίσει ακόμα. Είμαι ικανός έτσι όπως κάθομαι κατάχαμα στο πάτο του πηγαδιού παρέα με τα σκουλήκια, να αρχίζω να σκάβω με τα νύχια μου το χώμα και να βρεθώ ακόμα πιο χαμηλά. Να ανοίξω λαγούμι και να χωθώ μέσα. Ω ναι, είμαι καλός σε αυτα...

Απο την άλλη το αυτομαστίγωμα βοηθάει; Εξαρτάται, είναι η απάντηση, από το τί θες να πετύχεις...Αν θες να βουλιάξεις κι άλλο, σίγουρα βοηθάει. Αν θες να σε λυπηθούνε και να σε περιθάλψουνε σαν μικρό κι αβοήθητο κουταβάκι, είναι ότι πρέπει. Σε κάνει όμως επι της ουσίας πιο δυνατό; Σε κάνει να συνειδητοποιείς τα λάθη σου και τις αδυναμίες σου και να μαθαίνεις από αυτα; Σε κάνει καλυτερο άνθρωπο; Ρητορική η ερώτηση...

Ποιός είναι ο "καλός ο άνθρωπος" και γιατί να θέλει να γίνει καλύτερος; Κι όλοι εμείς που δεν είμαστε "καλύτεροι άνθρωποι"; Να πάμε να πνιγούμε; Θα ήταν κι αυτό μια λύση να μου πείς...Όχι, όχι δεν έχω τάσεις αυτοκτονίας, μην ανησυχείτε. Θα συνεχίσω να λυμαίνω με την παρουσία μου αυτον τον "αγνό" και "καθαρό" πλανήτη για όσο περισσότερο μπορώ.

Όλα έχουν να κάνουν με το "ΕΓΩ". Όλα. Ακόμα και οι υπέρτατες πράξεις ανιδιοτέλειας. Αυτός που τις κάνει λαμβάνει μια προσωπική ευχαρίστηση. Νιώθει καλύτερα με τον εαυτό του. Ικανοποιεί το "εγώ" του. Μικρή συμβουλή προς τον εαυτό μου λοιπόν. Μην κάνεις ΠΟΤΕ πράγματα για τα οποία νιώθεις άσχημα μετά! Έστω κι αν εκείνη την ώρα περνάς καλα.
Και όλες αυτές οι παπαροσοφίες του στύλ "Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες" και "Ζήσε το τώρα, ζήσε τη στιγμή!" κτλ κτλ, καλές είναι δε λέω και σε γενικές γραμμές έτσι θα συνεχίσω να λειτουργώ, φτάνει να ικανοποιείται η μικρή αυτή συνθήκη που έθεσα πρίν...Να νιώθω πάντα καλά γι'αυτό που κάνω. 'Οχι μόνο τώρα αλλά και σε βάθος χρόνου μεγαλύτερο απο 5 λεπτά.

"Συγνώμη. Δεν ήθελα να σε πληγώσω. Και ξέρεις γιατί; Επειδή, όπως είπα, όλα έχουν να κάνουν με το "εγώ", πληγώνοντας εσένα, πληγώνω τον εαυτό μου...Κι αυτό σιγουρα δεν το θέλω. Θα μου πείς ήθελες-δεν ήθελες, το έκανες κι αυτό τώρα δεν αλλάζει. Σύμφωνοι. Απλά θέλω να ξέρεις πως μπορεί να μην είμαι "καλύτερος άνθρωπος" αλλά σίγουρα δεν είμαι κάκος άνθρωπος. Δεν λειτουργώ με δόλο. Είμαι απλά ανθρωπος."

Κολοκύθια τούμπανα! Συγνώμη...Ζητάς συγχώρεση. Για να νιώσεις εσύ καλύτερα. Για να ικανοποιήσεις αυτο το αδηφάγο και ατέρμονο "εγώ" σου. Όχι πούστη! Δεν θα σε συγχωρέσει κανένας αυτή τη φορά. Έτσι για δοκιμή των αντοχών σου. Έτσι, για το ροκ που λέει κι ένας φίλος. Έτσι για να μάθεις...Να μάθεις να ζεις με τις συνέπειες των πράξεων σου. Μπας και γίνεις "καλύτερος άνθρωπος". Χα χα! Ας γελάσω εις διπλουν.

Κι εδώ τίθεται ένα ερώτημα. Ο "θύτης" είπαμε γιατί ζητάει τη συγχώρεση. Ποιά είναι τα κίνητρα του "θύματος" όμως; Ποιά είναι η κινητήριος δύναμη που τον οδηγεί στο να τη δώσει τελικά η όχι; Σάμπως κι αυτός για λόγους εγωισμού δεν αποφασίζει να δώσει το συγχωροχάρτι ή να το κάψει, να το καταπιει, να το κάνει υπόθετο, οτιδηποτε τελος πάντων απο το να το δώσει; Είτε ο εγωισμός του έχει θιχτεί ανεπανόρθωτα λοιπόν είτε αποφασίζει να το παίξει large και να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Either way όλα καταλήγουν στο "εγώ".

Εγώ όμως που θέλω να καταλήξω; Μάλλον πουθενά...Δεν μου βγαίνει κάτι άλλο να γράψω.


ΥΓ: Τελικά όντως, δεν είναι για σένα. Για μένα ειναι κι αυτό...

ΥΓ: Ο τίτλος είναι αφιερομένος στον John Doe...


1 comment:

  1. Εγωισμός και έλλειψη ειλικρίνειας....

    Απ'τη μια, δεν είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας και τους γύρω μας. Δεν εκφράζουμε αυτό που νιώθουμε, αυτό που θέλουμε.

    Α'την άλλη, έχουμε γίνει όλοι τόσο εγωιστές που δε δίνουμε κ σημασία στα αισθήματα των άλλων. Καθένας για την πάρτη του.

    Γι'αυτό έχουμε γίνει όλοι έτσι. Γι'αυτό οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πλέον τόσο δύσκολες.

    Σκατά!
    -♥-

    ReplyDelete