Sunday, September 20, 2020

Yes, politica!


Δεν υπήρξα ποτέ ακραία και ριζοσπαστικά πολιτικοποιημένο ον αλλά ούτε και απαθής από την άλλη. Έχω φλερτάρει κατα περιόδους με την μετριοπάθεια αλλά σε τελική ανάλυση θα έλεγα πως έχω ενα σαφή πλην γενικό πολιτικό προσανατολισμό. Ποίος είναι αυτός; Είμαι με τους ηττημένους της ιστορίας. Από τότε που άκουσα - κι όχι διδάχθηκα, καθώς φοίτησα σε ελληνικά σχολεία και κάτι τέτοιο φαντάζει ακόμη και σήμερα ουτοπικό- για τον Άρη και τους αντάρτες, είμαι με τον Άρη. Ας πούμε αριστερός  και για να γλυτώσουμε χρόνο και ΜΒ, ας μην ανοίξουμε την κουβέντα για τον Άρη μιας και δεν είναι αυτό το θέμα μας. Απλά θέλω να δώσω ενα στίγμα για τα παρακάτω γραφόμενα. 

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι διάλεξα. Διάλεξα πλευρά. Διάλεξα με ποιους θέλω να είμαι, ποιούς θέλω να υποστηρίζω.  Η επιλογή μου ήταν ξεκάθαρη, συνειδητή και αυθόρμητη. Διάλεξα να είμαι με τους "καλούς". Έτσι θέλω να πιστεύω, αν και δεν είναι πάντα έυκολο να ξεχωρίζεις τους καλούς από τους κακούς. Ή μήπως τελικά είναι; (Για να μην παρεξηγηθώ, σίγουρα ο διαχωρισμός δεξιοί-αριστεροί δεν συμπίπτει αναγκαστικά με τον διαχωρισμό καλοί-κακοί)

Έχω κάνει πάρα πολλές συζητήσεις με ανθρώπους πιο έξυπνους από μένα, πιο διαβασμένους, πιο ψαγμένους και ενημερωμένους, πιο ψύχραιμούς, πιο λογικούς ίσως. Και δεν εννοώ ανθρώπους με τους οποίους συμφωνούσαμε εκ προοιμίου (βλέπε "αριστερούς"). Μιλάω για ανθρώπους που κατά βάση διαφωνούσαμε. Και η διαφωνία μας δεν έγκειται στο ότι εκείνοι είναι "δεξιοί". Μπορεί και να μην είναι. Οι περισσότεροι δεν είναι. Η διαφωνία μας έγκειται στις "ισες αποστάσεις". Και η αλήθεια είναι ότι τα επιχειρήματα τους μοιάζουν τόσο δελεαστικά που έχουν σχεδόν πετύχει τις περισσότερες φορές να με πείσουν, να με κερδίσουν. Σχεδόν...

Διαβάζώ λοιπόν τις τελευταίες ημέρες για το περίφημο "Δεν είναι αθώοι" και το κατά πόσο πρέπει ή όχι να σεβαστούμε ή μαλλον να καταπατούμε το τεκμήριο της αθωότητας, να προδικάζουμε την ετυμηγορία, να παρεμβαίνουμε στο έργο της δικαιοσύνης. Να τηρούμε με λίγα λόγια τις ίσες αποστάσεις. 

ΊΣΕΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ!!!

Ποια ακριβώς είναι η ίση απόσταση; Ίση με ποιο μέτρο; με ποιό σταθμό; Και τι ακριβώς σημαίνει τηρώ την ίση απόσταση; Σημαίνει μήπως ότι μου κάνει το ίδιο αν κριθούν ένοχοι ή αθώοι; Με αφήνει αδιάφορο ή ετυμηγορία; Ή μήπως σημαίνει οτι κρυφά ελπίζω να κριθούν αθώοι; Το πάω μακριά θα μου πείτε...

Ρε πάτε καλά ρε; Ποιές ίσες απόστάσεις; Ίσες αποστάσεις από τους δολοφόνους; Ο Ρουπακιάς δεν εμπηξε το μαχαίρι στην καρδιά του Παύλου; Δεν ήταν μέλος της Χ.Α.; Δεν πήρε εντολή από άνωθεν; Ναι οκ δεν ήμουν μπροστα όταν έγινε το τηλεφώνημα και δεν μπορώ να ξέρω. Εσείς οι ισαποστασάκηδες δεν ήσασταν στους δρόμους τόσα χρόνια; Δεν ξέρατε; Δεν βλέπατε; Τα τάγματα εφόδου, τα πογκρόμ στις λάϊκές αγορές, στα στενά. Τωρα ξαφνικά πρέπει να τηρήσουμε τις ίσες αποστάσεις; Όπως τις τηρούσαν αυτοί; Δεν είναι ξεκάθαρο ποιοι είναι οι καλοί και ποιοι είναι οι κακοί;

Όχι φίλε μου, τώρα είναι η ώρα να διαλέξεις πλευρά. Δεν μπορείς να παραμείνεις μετριοπαθής σε αυτή την ιστορία. Αν στο μυαλό και τη συνειδησή σου δεν είναι ήδη ένοχοι, τότε κάτι πάει πολύ λάθος. Και ναι, το περι κοινού δικαίου αίσθημα πρέπει να ικανοποιηθεί. Και πρέπει να είναι ακριβός αυτό, κοινό. Για όλους! Γαλάζιους και κόκκινους, πράσινους και κίτρινους, δεξιόστροφους και αριστερόστροφους. Αλλιώς δεν μιλάμε ούτε για κοινό ούτε για δίκαιο. Μιλάμε για κάτι άλλο. 

Κι αν μιλάμε για μια κοινωνία η οποία δεν θεωρεί στην πλειοψηφία της ότι η Χ.Α. δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια εγκληματική οργάνωση, τότε ίσως ήρθε η ώρα να αλλάξω πλανήτη. Αλλά θέλω να πιστεύω και να ελπίζω πως η ώρα αυτή δεν έχει έρθει ακόμα. 

Πρέπει να διαλέξεις λοιπόν. Η επιλογή του να μείνεις αμέτοχος, αδιάφορος και να τηρήσεις τις αποστάσεις δεν είναι επιλογή. Πρέπει να διαλέξεις αν είσαι με αυτούς που δίνουν μέχρι και τη ζωή τους για να έχεις το δικαίωμα της επιλογής ή με αυτούς που δεν σου δίνουν καν την επιλογή, αλλά πρώτα μαχαιρώνουν και μετά ρωτάνε. Αν είσαι με αυτούς που έχουν ώς μέγιστη αξία την αξιοπρέπεια της ανθώπινης ύπαρξης ή με αυτούς που δεν έχουν αξιοπρέπεια.  Πρέπει να είσαι έξω από το εφετείο στις 7 του Οκτώβρη και να πανηγυρήσεις στο άκουσμα του πολυπόθητου "ΕΝΟΧΟΙ" ή να το γκρεμίσεις σε καθε αντίθετη περίπτωση. Πρέπει να διαλέξεις αν είσαι με έμάς ή με τους άλλους...



Μέχρι κι ο γάτος μου διάλεξε πλευρά. Εσύ με ποιούς είσαι;




2 comments:

  1. Όλα καλά και μαζί σου. Κι αυτοί όμως λένε πως είναι με τους ηττημένους της ιστορίας (βλ. Χίτλερ). Η κάθε πλευρά έχει τους ηττημένους της. Οπότε το θέμα δεν είναι η ήττα, αλλά η πλευρά και η οπτική θα έλεγα. PanosG

    ReplyDelete
  2. Μα φυσικά και δεν είναι το θέμα ή ήττα, το είπα εξ αρχής. Απλά ήθελα να δώσω ένα στίγμα. Η οπτική πρέπει να είναι μόνο ΜΙΑ. Τσακίστε τους ναζί, ριξτε τους στη φυλακή!

    ReplyDelete